Ο Λίνος είναι επιληπτικός

Ιστορίες της Κυριακής

Ατυχήσαμε και με τους τρεις σκύλους μας. Και να σκεφτείτε ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε ώστε να έχουν μια καλή ζωή. Δεν το μετανιώνω όμως. Παρά την ατυχία μας, πήραμε κι εμείς πολλά απ’ αυτούς. Τα παιδιά ωρίμασαν πιο γρήγορα, έγιναν πιο υπεύθυνα. Είμαστε τώρα πιο δεμένοι σαν οικογένεια και εκτιμούμε περισσότερο τις απλές χαρές της ζωής.

Η πρώτη μας σκύλα ήταν η Ρόζα, καθαρόαιμο αγγλικό πόιντερ. Περιφερόταν αδέσποτη και σε κακά χάλια στη γειτονιά μας. Την βάλαμε στο σπίτι μας και σύντομα έγινε ένα πρώτης τάξεως κατοικίδιο. Μια καλή πρωία η Ρόζα εξαφανίστηκε και το μόνο που μάθαμε ήταν ότι είδαν κάποιους να τη φορτώνουν σε ένα φορτηγάκι.

Στη συνέχεια είχαμε τον Όσκαρ. Προϊόν ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, τον πήραμε από τον κτηνίατρο που ανέλαβε τον άχαρο ρόλο να βρει οικογένειες για τα οχτώ ημίαιμα σκυλάκια. Μια μέρα πήγαμε θάλασσα και όταν επιστρέψαμε, απουσίαζε από το σπίτι. Μετά από συντονισμένες έρευνες τον βρήκαμε νεκρό σε ανοιχτό χώρο κοντά στο σπίτι. Οι αφροί στο στόμα του δεν άφηναν καμιά αμφιβολία ότι κάποιος τον σκότωσε με φυτοφάρμακο.

Πέρασε ένας χρόνος χωρίς σκύλο. Όταν αποφασίσαμε να πάμε για τρίτο, συμφωνήσαμε να πάρουμε αυτή τη φορά ένα γκόλντεν ριτρίβερ δυο μηνών που τον ονομάσαμε Λίνο. Για λόγους ασφάλειας ο Λίνος έμενε μέσα στο σπίτι, όταν εμείς απουσιάζαμε. Όταν είμαστε σπίτι, μπορούσε να χρησιμοποιεί την αυλή, της οποίας την περίφραξη ενισχύσαμε και επισκευάσαμε. Κάθε πρωί, πριν πάω δουλειά, τον έβγαζα βόλτα στη γειτονιά. Πολύ γρήγορα γνωρίστηκε με άλλους σκύλους. Η συμπάθειά του όμως ήταν μια θηλυκή γκόλντεν ριτρίβερ. Συμφωνήσαμε μάλιστα με την ιδιοκτήτριά της να παντρέψουμε τα ζώα μας, μόλις ο Λίνος ενηλικιωνόταν. Αυτό που του άρεσε ιδιαίτερα ήταν να ακούει κουβέντες. Καθόταν δίπλα μας και άκουε με προσοχή αυτά που λέγαμε. Όταν είχαμε επισκέπτες ήταν πανευτυχής γιατί θα άκουγε και άλλες φωνές.

Πέρασαν δυο χρόνια χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα. Την πρώτη πραγματική κρίση την είχε Κυριακή μεσημέρι, την ώρα που είμαστε στο τραπέζι και τρώγαμε. Στην αρχή στριφογύριζε σαν να κυνηγούσε την ουρά του. Στη συνέχεια άρχισαν να τρέχουν σάλια από το στόμα του και να τρέμει ολόκληρος. Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε, ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα και έτρεμε ολόκληρος. Οι σπασμοί όλο και δυνάμωναν και έμοιαζε με ζώο που το σφάζουν. Τόσο πολύ υπέφερε. Μείναμε άναυδοι να τον κοιτάζουμε, μη ξέροντας τι να κάνουμε. Κάποιος συνήλθε πρώτος και τηλεφώνησε στον κτηνίατρο. Καμιά απάντηση. Καθίσαμε και οι τέσσερεις, η γυναίκα μου, εγώ και τα δυο μας παιδιά στο πάτωμα και του λέγαμε λόγια παρηγοριάς, που ο ίδιος δεν άκουγε. Τον αγγίζαμε, αλλά αυτός ούτε που μας ένιωθε. Τα μάτια του μεγάλωσαν και ήταν έτοιμα να πεταχτούν από τις κόχες τους. Μετά από λίγα λεπτά οι σπασμοί υποχώρησαν και ο σκύλος άρχισε να συνέρχεται. Δεν ήταν όμως ο ίδιος σκύλος. Έδειχνε πολύ ανήσυχος, μας απέφευγε και κρυβόταν σε μια γωνιά, έτρεμε. Ήπιε νερό και βγήκε έξω για να ανακουφιστεί και μετά ξάπλωσε στο σαλόνι. Ανέπνεε με δυσκολία.

Ο κτηνίατρος επικοινώνησε τελικά μαζί μας και πήγαμε αμέσως στην κλινική.  Ο Λίνος είναι επιληπτικός. Θα πρέπει να παίρνει σε όλη του τη ζωή χάπια και να ελπίζει για το καλύτερο. Τώρα πολύ σπάνια τον πιάνει κρίση. Στην αρχή όμως δυσκολευτήκαμε μέχρι να καταλήξουμε στη σωστή δόση του φαρμάκου. Γνωρίζουμε τώρα τι πρέπει να κάνουμε ώστε να ξαναβρίσκει ο Λίνος τον καλό του εαυτό μετά από κάθε κρίση. Είναι μια διαδικασία που παίρνει χρόνο και προϋποθέτει αγάπη, υπομονή και συνεργασία εκ μέρους μας. Όσο για το φλερτ του Λίνου με τη θηλυκή γκόλντεν ριτρίβερ, αυτό συνεχίζεται. Η μόνη διαφορά είναι ότι η ιδιοκτήτρια της σκυλίτσας δεν θέλει πλέον ν’ ακούσει για γάμο.

Πηγή: Γιώργος Κάρουλας