Πρόβλημα: Πολλοί
άνθρωποι έχουν πρόβλημα με το σκύλο τους γιατί γαβγίζει. Το δικό μου πρόβλημα
είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο σκύλος μου δε γαβγίζει σχεδόν καθόλου. Είναι ήδη
οχτώ μηνών και οι μόνοι ήχοι που βγάζει από το στόμα του είναι σύντομα και ήπια
γρυλίσματα, ένδειξη ικανοποίησης παρά έκφραση απειλής. Και να σκεφτείτε ότι
ένας λόγος που πήραμε σκύλο είναι για να έχουμε κάποιο φύλακα.
Το σπίτι μας
είναι κάπως απόμερο και θέλαμε κάποιο σκύλο να μας προειδοποιεί όταν έχουμε
επισκέπτες, φίλους ή εχθρούς. Υπάρχει τρόπος να τον εκπαιδεύσουμε να γαβγίζει;
Απάντηση: Αν
ήξερα τη φυλή του σκύλου σας, θα μπορούσα να κάνω περισσότερα σχόλια και να
εκφράσω πιο συγκεκριμένες απόψεις. Δε φαντάζομαι πάντως να έχετε ένα μπασέντζι
από την Κεντρική Αφρική. Πρόκειται, απ’
ό,τι γνωρίζω, για τη μόνη φυλή σκύλων που δεν γαβγίζει. Ο σκύλος σας είναι μόνο
οχτώ μηνών. Είναι επομένως πολύ νέος και ο χαρακτήρας του δεν έχει ακόμη σταθεροποιηθεί.
Ποιος ξέρει πώς θα συμπεριφέρεται όταν ενηλικιωθεί, όταν δηλαδή γίνει δεκαοχτώ
μηνών; Υπάρχουν σκύλοι που ελάχιστα γαβγίζουν και υπάρχουν άλλοι που ποτέ δε
σιωπούν. Να είστε σίγουρος πάντως ότι πάρα πολλοί ιδιοκτήτες σκύλων θα ήθελαν
να είναι στη θέση σας.
Ο πιο σίγουρος τρόπος να έχετε ένα σκύλο φύλακα που να
γαβγίζει είναι να πάρετε ένα δεύτερο σκυλάκι, είτε από κάποια από τις γνωστές
φυλές σκύλων φυλάκων είτε έναν μικρούλη τέρριερ, που όσος είναι πάνω από τη γη,
άλλο τόσος είναι και κάτω από τη γη. Οι δύο σκύλοι θα γίνουν ομάδα και ο πρώτος
σκύλος θα μιμείται το δεύτερο και έτσι και οι δύο θα είναι πολύ «ομιλητικοί».
Η
δεύτερη καλύτερη λύση είναι να κάνετε υπομονή και μόλις ο σκύλος γαβγίσει, να
τον ανταμείβετε με ένα καλό λόγο ένα χάδι ή μια λιχουδιά. Τον ενθαρρύνεται έτσι
να γίνει πιο εκφραστικός.
Ξανασκεφτείτε όμως. Ο ήσυχος και σιωπηλός σκύλος έχει
και αυτός τα πλεονεκτήματά του.
Όταν πήραμε το σκυλάκι μας, ένα ανάμεικτο (νομίζω έχει φοξ τεριέ μέσα, αλλά μοιάζει κάπως και στο basenji, έχει τρίχωμα όμως) ούτε εμάς γάβγιζε. Καθόλου όμως. Ήταν σχεδόν 12 μηνών όταν την πήραμε και η αλλαγή για αυτήν ήταν απότομη, γιατί έφυγε από σπίτι όπου την αγαπούσαν αλλά δεν μπορούσαν να την κρατήσουν άλλο (είχαν άλλους τρεις σκύλους). Μόνο την πρώτη φορά που την άφησα μόνη της γάβγισε μια φορά. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος, ο σκύλος μάς συνήθισε και μας αγάπησε πολύ (όπως κι εμείς, άλλωστε) και κατάλαβα ότι μερικές φορές κάνει κάτι σαν "προειδοποιητικό" γάβγισμα, όταν νιώθει πολύ κοντά στο σπίτι παρουσία ανθρώπων που δεν ξέρει. Τώρα γαβγίζει μόνο όταν βλέπει γάτους στο εξοχικό και θελει απεγνωσμένα να παίξει μαζί τους (ενώ αυτοί όχι τόσο) και όταν νιώθει κάποιον ξένο άνθρωπο ή σκύλο, ειδικά στο εξοχικό που είναι πιο απομονωμένο (κανονικά μένουμε σε πολυκατοικία). Ίσως είναι και θέμα να σας συνηθίσει, να μάθει ότι αυτός είναι ο χώρος που πρέπει να προστατεύει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕάν έχετε οποιαδήποτε ανασφάλεια στο χώρο σας, θα σας πρότεινα να τοποθετήσετε σύστημα συναγερμού και να αναθέσετε τη φύλαξη σε κάποια εταιρεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟποιοσδήποτε σκύλος,ανεξαρτήτως φυλής, έχει το ένστικτο της φύλαξης, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο και με την κατάλληλη εκπαίδευση χωρίς καμία μορφή βίας υπάρχει τρόπος να καλλιεργηθεί το ένστικτο αυτό.
Αντίθετα από αυτό που λανθασμένα πιστεύει ο πολύς κόσμος σωστή φύλαξη χώρου δεν σημαίνει απαραίτητα γάβγισμα. Ο εκπαιδευμένος φύλακας δεν ενημερώνει για την παρουσία του τον επίδοξο εισβολέα, δεν γαβγίζει χωρίς λόγο και εφόσον υπάρξει εισβολή στο χώρο, ακινητοποιεί τον εισβολέα μέχρι να λάβει εντολές από τον κηδεμόνα του