Σκύλος βοήθησε αγόρι με αυτισμό να ενταχθεί στην κοινωνία

Μαρεϊ και Κλάιβ, ευτυχισμένοι μαζί

Αν δεν έχετε πειστεί για την ειδική σχέση που μπορεί να αναπτυχτεί μεταξύ ανθρώπου και σκύλου, δεν έχετε παρά να κοιτάξετε τι έγινε με τον Μάρεϊ από την Ιρλανδία και τον σκύλο του Κλάιβ. Όχι μόνο είναι οι καλύτεροι φίλοι, αλλά ο Κλάιβ έκανε το θαύμα του και επηρέασε όσο κανένας άλλος τη συμπεριφορά και την ποιότητα της ζωής του παιδιού και της οικογένειάς του.

Η διάγνωση ότι ο Κλάιβ πάσχει από αυτισμό έγινε όταν ο μικρός  ήταν δυο χρονών. Μεγαλώνοντας το πρόβλημα χειροτέρευε: του ήταν πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο, να επικοινωνήσει με άλλους ανθρώπους και ο «έξω κόσμος» τού προκαλούσε τρόμο και αγωνία. Μια απλή επίσκεψη σε υπεραγορά μπορούσε να καταλήξει σε κλάματα, κραυγές και εμετούς.

Οι δυο φίλοι διαβάζουν μαζί

Πρώτη γνωριμία

Όλα άρχισαν όταν η μαμά του Κλάιβ διάβασε ένα άρθρο στην τοπική εφημερίδα για ένα νέο πρόγραμμα στην Ιρλανδία που εκπαιδεύει σκύλους για να βοηθούν παιδιά με αυτισμό. Έκανε αίτηση, η οποία εγκρίθηκε κατ’ αρχήν. Ακολούθησε η πρώτη γνωριμία των δυο τους για να εξακριβωθεί κατά πόσο η σχέση τους μπορούσε να είχε θετική εξέλιξη. Όταν έφεραν τον Κλάιβ στο σπίτι, ο Μάρεϊ ήταν στον πρώτο όροφο στο υπνοδωμάτιό του. Ο σκύλος ανέβηκε πρώτος τη σκάλα και όρμησε στο υπνοδωμάτιο.

Ο Μάρεϊ βρήκε τη συμπεριφορά του σκύλου αστεία και άρχισε να γελά. Ήταν τότε μόλις έξι χρονών και ο σκύλος ήταν τεράστιος. Ο Μάρεϊ γέλασε με την καρδιά του και, μετά που έφυγε ο σκύλος, συνέχισε να μιλά γι’ αυτόν.

Στο κέντρο εκπαίδευσης πείστηκαν ότι παιδί και σκύλος ταιριάζουν. Πριν όμως αρχίσει η συμβίωσή τους, η μητέρα του Κλάιβ πέρασε μια βδομάδα στο κέντρο εκπαίδευσης για να εκπαιδευτεί και η ίδια αλλά να μάθει και ο σκύλος να υπακούει στις δικές της εντολές.

Μαζί και αγαπημένοι

Ο σκύλος του έχει αλλάξει τη ζωή

Η σχέση ανάμεσα στο παιδί και στον σκύλο εξελίχθηκε πολύ καλά και είχε άμεσα ευεργετικά αποτελέσματα στην ψυχολογία του παιδιού. Στερέωναν το λουρί του σκύλου στη ζώνη του Κλάιβ και αυτό έκανε το παιδί να αισθάνεται ασφάλεια. Το δέσιμο αυτό χρησίμευε και σε περίπτωση που το παιδί θα εκδήλωνε τάση φυγής. Ο σκύλος ήταν εκπαιδευμένος να κάθεται και να μην το κουνάει απ’ εκεί μέχρις ότου το παιδί ηρεμήσει.

Δεν πέρασε πολύς χρόνος αφότου ο σκύλος ήρθε στο σπίτι και ο Μάρεϊ είχε αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να πηγαίνει σε καταστήματα, εστιατόρια και κινηματογράφο. Πάντα φυσικά ο σκύλος ήταν δίπλα του. Ακόμη και τη νύχτα ο Κλάιβ είναι στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκονται τα υπνοδωμάτια. Κοιμάται έξω από την πόρτα του Μάρεϊ.

Ο σκύλος καταλαβαίνει πότε ο Μάρεϊ είναι αναστατωμένος, ανήσυχος ή φοβισμένος. Για να τον ηρεμήσει, ο Κλάιβ βάζει τη μουσούδα του στο γόνατό του και περιμένει μέχρις ότου το αγόρι τον χαϊδέψει και αρχίσει να ηρεμεί.

Το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η οικογένεια είναι ότι ο Κλάιβ, ο οποίος ανήκει στο κέντρο εκπαίδευσης σκύλων θεραπευτών, θα αφυπηρετήσει σε ένα-δυο χρόνια. Ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να τον κρατήσουν για πάντα. Ο σκύλος όμως θα χάσει το πιστοποιητικό σκύλου συνοδείας που έχει και που του επιτρέπει να συνοδεύει τον Μάρεϊ παντού. Μέχρι τότε όμως κάποια ικανοποιητική λύση θα βρεθεί. Το ευχόμαστε και το ελπίζουμε.