Οι καλές προθέσεις δεν έχουν πάντα καλά αποτελέσματα

Κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται σε πρόβλημα συμπεριφοράς συγκεκριμένου σκύλου, ο νους μου πάει την πιθανότητα να το δημιούργησαν ή να το χειροτέρευσαν οι ιδιοκτήτες με τη συμπεριφορά τους. Υπάρχουν φυσικά οι περιπτώσεις που οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους ως ιδιοκτήτες. Δεν αναφέρομαι όμως σ’ αυτές. Αναφέρομαι στις περιπτώσεις εκείνες  που οι προθέσεις είναι καλές, πολύ καλές θα έλεγα,  αλλά έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Τις περισσότερες φορές η υποψία μου επαληθεύεται..

Η άθελη ενθάρρυνση ανεπιθύμητης συμπεριφοράς οφείλεται εν πολλοίς  σε έλλειψη γνώσεων σχετικά με το πώς μαθαίνει και ξεμαθαίνει ο σκύλος. Οφείλεται επίσης σε έλλειψη συντονισμού των ενεργειών των μελών της ίδιας οικογένειας. Πηγαίνετε το σκύλο σας βόλτα και εκείνος δείχνει ότι φοβάται τα αυτοκίνητα. Σαν φιλόστοργη μητέρα που είστε, μόλις εμφανιστεί αυτοκίνητο, τον παίρνετε στην αγκαλιά σας για να τον παρηγορήσετε. Έτσι πιστεύετε. Αυτό που ο σκύλος σας αντιλαμβάνεται είναι ότι καλά κάνει να φοβάται τα αυτοκίνητα. Αντί να του φύγει ο φόβος, τον αισθάνεται πιο έντονα. 

Κάθεστε στο τραπέζι για το γεύμα της Κυριακής. Το σκυλάκι σας με θλιμμένο ύφος σας ικετεύει να του δώσετε κάτι να φάει. Εσείς λέτε όχι. Η μικρή σας κόρη, όμως, χωρίς να τη βλέπετε, ρίχνει μια πατάτα τηγανητή κάτω από το τραπέζι. Από τη στιγμή αυτή το σκυλάκι σας μπορεί να ελπίζει ότι αργά ή γρήγορα θα έχει το μεζέ του όταν κάθεστε στο τραπέζι.

 Άλλο παράδειγμα: ο σκύλος γαβγίζει από ανία και εσείς μετά από πολλή ώρα του βάζετε τις φωνές. Ωραία, σκέφτεται ο σκύλος, με το πολύ γάβγισμα μου δίνουν επιτέλους σημασία.