Εξομολόγηση: Μια επιληπτική μιλά για τη ζωή της με τον σκύλο φύλακά της

Η Γιολάντα με την οικογένειά της

«Είμαι επιληπτική και η Γιολάντα, η σκύλα μου, είναι η μόνιμη συνοδός και προστάτης μου. Την εκπαίδευσα εγώ η ίδια με τη βοήθεια του άντρα μου και άλλων γνωστών και φίλων που έχουν σκύλους υπηρεσίας.

Ο άντρας μου και εγώ γεννηθήκαμε στη Γερμανία αλλά μετακομίσαμε στην Αμερική το 1999. Ταξιδεύουμε συχνά και η Γιολάντα είναι πάντα μαζί μας. Έχει γυρίσει τον κόσμο και έχει παντού φίλους, τόσο φιλική και αξιαγάπητη είναι.

Περνώ αρκετό χρόνο βοηθώντας ανθρώπους με αναπηρίες να εκπαιδεύσουν τους σκύλους τους. Η Γιολάντα είναι φυσικά πάντα μαζί μου και είναι η βοηθός μου. Ξέρει τόσο καλά τη δουλειά της, που γίνεται παράδειγμα προς μίμηση για τους μαθητευόμενους σκύλους.

Η Γιολάντα με την κυρία της στην όπερα

Είναι 9 χρονών τώρα και είναι μαζί μου τα τελευταία 7 χρόνια. Της αρέσει να βγαίνει έξω και την παίρνω πάντα μαζί μου στην πόλη, στα πάρκα, στα μουσεία, στην όπερα, στο αεροπλάνο, παντού. Άλλωστε χωρίς τη Γιολάντα δεν θα μπορούσα ούτε εγώ η ίδια να κάνω τη ζωή που κάνω.

Είμαι επιληπτική και η Γιολάντα έχει εκπαιδευτεί να κάνει πράγματα για μένα που εγώ η ίδια δεν μπορώ να κάνω. Όταν διαισθανθεί ότι επέρχεται επιληπτική κρίση, γλείφει τα χέρια μου και με σκουντά με τη μουσούδα της. Είναι ένα είδος σιωπηλού συναγερμού. Αυτό γίνεται μερικά λεπτά μέχρι και δυο ώρες πριν από την κρίση.

Η βοήθεια της Γιολάντας προχωρά πέρα από την απλή προειδοποίηση. Όταν με πιάνει κρίση, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που κάνει για μένα. Με βοηθά να ξαπλώσω σε ασφαλές σημείο, μου φέρνει το μπουκαλάκι με τα φάρμακά μου, μια κουβέρτα και το τηλέφωνό μου. Τρέχει αμέσως να ειδοποιήσει τον σύζυγό μου ή, αν αυτός δεν είναι στο σπίτι, καλεί τους γείτονες. Μετά έρχεται και ξαπλώνει πάνω στο σώμα μου για να με προστατέψει από τραυματισμούς και γλείφει το πρόσωπο και το λαιμό μου για να με εμποδίσει να χάσω εντελώς τις αισθήσεις μου.

Η Γιολάντα είναι αυτή που με θυμίζει να πάρω τα φάρμακά μου. Έχει μάθει να ζητά τροφή δυο φορές την ημέρα σε συγκεκριμένη ώρα. Όταν βάζω την κούπα με την τροφή στο πάτωμα, περιμένει μέχρις ότου πάρω τα χάπια μου και μετά θα φάει η ίδια. Είναι μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται κάθε μέρα χωρίς παρεκκλίσεις.

Η Γιολάντα στην αγκαλιά της κυρίας της

Δεν εργάζομαι τώρα λόγω των κακών εμπειριών που είχα με συναδέλφους στη δουλειά όταν με έπιανε κρίση. Η απραξία δυστυχώς αυξάνει την αίσθηση ανασφάλειας, η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχουν εργοδότες που αποφεύγουν άτομα με κάποια πάθηση.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δείχνουν κατανόηση και συμπάθεια. Υπάρχουν όμως και άλλοι που, όταν μάθουν το πρόβλημά μου, προσπαθούν να μας εμποδίσουν να έχουμε πρόσβαση σε μουσεία, πολυκαταστήματα ή ζωολογικούς κήπους.

Έχω πάντα πρόχειρα τα πιστοποιητικά για την αρρώστια μου και την εκπαίδευση που είχε η Γιολάντα και τις περισσότερες φορές τα δικαιώματά μας γίνονται σεβαστά. Ευτυχώς έχω την οικογένειά μου που με στηρίζει και τη Γιολάντα που είναι ο άγρυπνος φίλος και φύλακάς μου.