Αδέσποτοι και οι δυο, βρίσκουν παρηγοριά και στήριξη ο ένας στον άλλο

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Οι δυο φίλοι

Ένα πρωί η κυρία Νάνση πρόσεξε έναν γάτο που έκανε βόλτες στον κήπο του σπιτιού της. Φαινόταν νευρικός, φοβισμένος και, μόλις πήγε να τον πλησιάσει, έφυγε τρέχοντας. Η σκηνή αυτή επαναλήφθηκε δυο-τρεις φορές, oπότε η γυναίκα σκέφτηκε να τον δελεάσει με τροφή. Ο γάτος παρέμενε απόμακρος, αλλά, όταν δεν ήταν κανένας από την οικογένεια παρών, έτρωγε την τροφή. Έφευγε όμως τρέχοντας κάθε φορά που δοκίμαζε κάποιος να τον πλησιάσει.

Πέρασαν αρκετοί μήνες με αυτόν τον τρόπο, πριν ο γάτος αρχίσει να γίνεται πιο κοινωνικός και λιγότερο φοβισμένος. Μια μέρα μπόρεσε επιτέλους η κυρία να τον πλησιάσει και να τον πάρει στην αγκαλιά της. Μετά από αυτό ο γάτος έμενε όλο και περισσότερο χρόνο στον χώρο του σπιτιού, οπότε η κυρία Νάνση πρόσεξε ότι είχε κάτι διαφορετικό από τους άλλους γάτους.

Συγκεκριμένα, πρόσεξε ότι πολύ συχνά ο γάτος χτυπούσε σε πόδια καρεκλών και στο μπάρμπεκιου, όταν περπατούσε στον κήπο. Η πρώτη της εντύπωση ήταν ότι ήταν απλώς αδέξιος. Όταν κάποια στιγμή πήρε τον γάτο στον κτηνίατρο έμαθε την αλήθεια, ότι δηλαδή ο αδέσποτος και φοβισμένος γάτος που έγινε δικός της ήταν τυφλός.

Ο τυφλός γάτος συνέχισε τη ζωή του στο φιλόξενο σπίτι, χωρίς σοβαρά ατυχήματα και χωρίς, ευτυχώς, να πέσει στην πισίνα του σπιτιού.

Γάτος οδηγός

Κάποια μέρα έκανε την εμφάνισή του ένας δεύτερος γάτος, μάλλον αδέσποτος. Η κυρία Νάνση αύξησε την ποσότητα της τροφής και έτσι σιγά-σιγά ο δεύτερος γάτος, που φαινόταν να κινείται με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, έμενε περισσότερο καιρό στο σπίτι. Το πιο ενδιαφέρον ήταν που οι δυο γάτοι έγιναν γρήγορα φίλοι.

Ο δεύτερος γάτος φαινόταν ότι αντιλαμβανόταν την αναπηρία του πρώτου και ανέλαβε τον ρόλο του γάτου οδηγού. Άγγιζε πρώτα τον τυφλό γάτο και μετά περπατούσαν μαζί. ¨Όταν περπατούσαν οι δυο τους, ο νέος γάτος φρόντιζε να τον προστατεύει. Αν υπήρχε κάποιος τοίχος, για παράδειγμα, έβαζε τον τυφλό προς τη μεριά του τοίχου και περπατούσε τόσο κοντά του ώστε ο τυφλός να μην μπορεί να λαθέψει. Τον έμαθε επίσης να περπατά πάνω στις πλάκες γύρω από την πισίνα χωρίς να πέφτει στο νερό.

Την ώρα του φαγητού ο δεύτερος γάτος οδηγούσε τον τυφλό μέχρι το πιάτο με το φαγητό και τον περίμενε να φάει πρώτος. Μετά το γεύμα, έτριβε τη μουσούδα στο τρίχωμα του τυφλού φίλου σε ένδειξη στοργής.

Παντοτινή φιλία

Μια μέρα ο γάτος οδηγός δεν φαινόταν πουθενά. Ο τυφλός γάτος τον έψαχνε στον κήπο νιαουρίζοντας όλο και πιο δυνατά. Τον καλούσε απελπισμένα με φωνή του γινόταν όλο και πιο πολύ κραυγή απελπισίας παρά νιαούρισμα.

Το βράδυ, η κυρία Νάνση γέμισε το πιάτο με φαγητό, αλλά ο τυφλός γάτος το αγνόησε. Τον έπιασε κατάθλιψη και το μόνο που έκανε ήταν να νιαουρίζει απελπισμένα. Την επομένη, προς το τέλος της ημέρας ο γάτος οδηγός έκανε την εμφάνισή του. Κάποια γάτα θα την είχε μαγέψει, αλλά στο τέλος η φιλία υπερίσχυσε. Οι γάτοι, όπως μπορείτε να φανταστείτε, άρχισαν να παίζουν σαν μικρά χαρούμενα παιδιά, και για να δείξουν τα αισθήματά τους έτριβαν συχνά τη μούρη τους ο ένας στη γούνα του άλλου.

Αυτή ήταν ή πρώτη και τελευταία φορά που χώρισαν.