Μια συγκινητική σκηνή: ένα παιδάκι με σύνδρομο Ντάουν καθισμένο στο πάτωμα δέχεται τις συνεχείς και επίμονες κινήσεις φιλίας ενός Λαμπραντόρ. Το παιδάκι δεν βγαίνει εύκολα από τη συναισθηματική του απομόνωση ενώ ο σκύλος επιμένει με απαλές κινήσεις όλο τρυφερότητα να επικοινωνήσει μαζί του. Η επιμονή του σκύλου και ο τρόπος που πλησιάζει το παιδάκι είναι αξιοθαύμαστοι. Είναι σαν να του λέει: «Είμαι φίλος σου και θέλω να μείνουμε πάντα φίλοι»!
αν δειχναμε τη μιση αγαπη απο αυτο το βιντεο εμεις οι ανθρωποι θα ηταν αλλιως ο κοσμος
ΑπάντησηΔιαγραφή