Ένα χελιδόνι … τη φέρνει την άνοιξη!

Μειώνεται δραματικά ο αριθμός του υπέροχου πουλιού της άνοιξης!

Κάποτε στην Πανεπιστημίου, στη Σταδίου, στην Ακαδημίας έβλεπες τα μικρά μαύρα πουλιά με το λευκό στήθος και τα μακριά φτερά, να φεύγουν από τις φωλιές που είχαν χτίσει διακριτικά στα προστατευμένα τσιμεντένια καταφύγιά τους και να πετάνε χαμηλά στον ουρανό κατά εκατοντάδες! Τώρα, μάταια ψάχνεις στα περβάζια του κέντρου της πόλης, μάταια σηκώνεις το κεφάλι προς τον κρυμμένο απ’ τα κτίρια ουρανό. Η άνοιξη είναι εδώ, αλλά τα χελιδόνια όχι.

Τα χελιδόνια έρχονται την άνοιξη για να ξαναφύγουν το χειμώνα έχοντας προορισμό ζεστούς και φιλόξενους τόπους. Την άνοιξη όμως είναι εδώ, αυτά μάλιστα τη φέρνουν, την αναγγέλλουν, το πρώτο ομαδικό φτερούγισμα στο «βρώμικο» Αττικό ουρανό, είναι η μεγάλη απόδειξη: Η εποχή της αναγέννησης, των χρωμάτων, ο πρόδρομος του καλοκαιριού είναι εδώ για να κάνει τα λουλούδια ν’ ανθίσουν, τους ανθρώπους να χαμογελάσουν, τα παιδιά να πετάξουν τα βαριά ρούχα και να βγουν από τους τοίχους που τους είχε κλείσει ο χειμώνας. Η άνοιξη δεν είναι ακριβή κι ας είναι ένα το χελιδόνι, σε λίγο θα εμφανιστούν κι άλλα για να χαρούν μαζί μας τη νέα εποχή. Μόνο που τα χελιδόνια δε θα είναι ποτέ όπως πριν κι η μαγευτική ανοιξιάτικη εικόνα αλλάζει για πάντα. Ο αριθμός τους μειώνεται δραματικά και γρήγορα, όπως άλλωστε και πολλά άλλα είδη πουλιών.

Οι κλιματολογικές αλλαγές, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, η ερημοποίηση –αποτέλεσμα του φαινομένου του θερμοκηπίου- δεν επιτρέπουν στα χελιδόνια να φτάσουν στον προορισμό τους. Στις πόλεις δε βρίσκουν τροφή λόγω της ρύπανσης, ούτε φωλιές μπορούν να φτιάξουν ελλείψει χώρων και υλικών. Που θα βρουν χώρους, που θα βρουν χώμα και λάσπη για να χτίσουν τα «σπίτια» τους; (Η Ορνιθολογική Εταιρεία κατασκευάζει τεχνητές, πήλινες φωλιές σε μπαλκόνια για να μπορέσουμε ίσως να ξαναδούμε τη μαμά χελιδόνα να ξεμυτίζει, να ελέγχει τον χώρο και να αφήνει τα μικρά της να βγουν από τη φωλιά στο φως του ήλιου).

Αυτά βέβαια για όσα καταφέρουν να φτάσουν ως εδώ. « Ο ρόλος τους είναι να μετακινούνται κατά εκατομμύρια για να φτάσουν στον προορισμό τους αλλά τώρα ταξιδεύουν χωρίς τη μεγάλη τους ΄΄παρέα΄΄», μας λέει ο ορνιθολόγος Κώστας Παπακωνσταντίνου, συνεργάτης της Ορνιθολογικής Εταιρείας. «Δυστυχώς άλλα χάνουν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού από ξαφνικά ακραία καιρικά φαινόμενα ή πεθαίνουν περνώντας από την Αφρική. Στις τριτοκοσμικές χώρες ψεκάζουν ακόμα με φυτοφάρμακα που στην Ευρώπη έχουν απαγορευτεί και τα χελιδόνια τρώνε τα φαρμακωμένα έντομα». Ο κυριότερος λόγος όμως που τα χελιδόνια χάνονται σιγά σιγά είναι η επέκταση της Σαχάρας. Κάθε χρόνο η έρημος απλώνεται νότια κατά πολλά χιλιόμετρα. Τα χελιδόνια όμως προορίζονται για συγκεκριμένο δρομολόγιο ως προς την έκταση και τον χρόνο. Στο δρόμο χάνουν τις δυνάμεις τους αφού το ταξίδι τους είναι απέραντο πια! Τα χιλιόμετρα που προστίθενται στο δρόμο τους συνεχώς, τα καταδικάζουν εις θάνατον στη μέση της καυτής ερήμου.

Μαρία Πανάγου

Από το μπλογκ της Άντας