Πώς να αντιμετωπίσετε τον χαμό του ζώου σας

Ο σκύλος είναι περισσότερο από κατοικίδιο. Μας εμπλουτίζει τη ζωή και αγγίζει τις καρδιές μας.

Μετά από χρόνια συμβίωσης, ένα ζώο συντροφιάς γίνεται ένα πραγματικό μέλος της οικογένειας. Η απώλειά του είναι μια δοκιμασία πολύ οδυνηρή. Δεν είναι πάντα φανερό πώς να το ξεπεράσει κάποιος. Θέλει οπωσδήποτε χρόνο. Πολλές φορές δεν ξέρουμε ακριβώς τι πρέπει να κάνουμε για να το αντιμετωπίσουμε τόσο σε πρακτικό όσο και συναισθηματικό επίπεδο.

 «Ανεξάρτητα από το πώς επισυνέβη το μοιραίο, δεν είμαστε καμιά φορά συναισθηματικά έτοιμοι να δεχτούμε τον θάνατο ενός αγαπημένου ζώου συντροφιάς» δηλώνει ο καθηγητής Γουάλας Σάιφ, ψυχολόγος και ιδρυτής του συνδέσμου για την αντιμετώπιση του θανάτου ζώου συντροφιάς στη Νέα Υόρκη.

Αποδοχή του πένθους

Ένας άλλος ψυχολόγος υποστηρίζει τα εξής: «Ο πιο υγιής τρόπος να τιμήσετε τη μνήμη του αγαπημένου σας ζώου είναι να αναγνωρίσετε την ανάγκη να κλάψετε. Το κλάμα απαλύνει τον πόνο.»

Όπως και στην περίπτωση της απώλειας συγγενικού προσώπου ή φίλου, το πένθος για ένα ζώο συντροφιάς περνά μέσα από διάφορα στάδια, από την άρνηση της πραγματικότητας, τον θυμό, μέχρι την αποδοχή της αλήθειας. «Αυτή η διαδικασία μπορεί να πάρει μερικές μέρες, βδομάδες, μήνες και δεν είναι ομοιόμορφη σε όλους τους ανθρώπους. Είναι εξάλλου πιθανόν κάποιος να αισθανθεί καλύτερα, ύστερα να υπάρξει υποτροπή και μετά αγανάκτηση, και τέλος να αισθανθεί καταρρακωμένος.

Το αίσθημα ενοχής, εκεί που υπάρχει, μπορεί να είναι πολύ επώδυνο. Μιλάμε για περιπτώσεις ευθανασίας ή θανάτου μετά από δυστύχημα, ή ακόμη ευθανασίας μετά από δυστύχημα γιατί η θεραπεία ήταν πάρα πολύ ακριβή. Αυτό που τρώει τον άνθρωπο είναι το αίσθημα ότι ευθύνεται για τον θάνατο του ζώου του, ότι μπορούσε να τον αποτρέψει και δεν το έκανε.

Πώς να πενθήσετε

Ανεξάρτητα από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες επήλθε το μοιραίο, οι ειδικοί έχουν ενδιαφέρουσες συμβουλές να μας δώσουν.

Κατ’ αρχάς θα πρέπει να δώσετε το δικαίωμα στον εαυτό σας να είναι δυστυχής. Αν προσπαθήσετε να πάτε ενάντια στη φυσική ροή των συναισθημάτων σας, τότε θα δημιουργηθούν εσωτερικές εντάσεις και κόπωση που δεν βοηθούν καθόλου. Ο πόνος όσο καλά και να είναι καμουφλαρισμένος, θα βρει ευκαιρία να ανέβει πιο δυνατός στην επιφάνεια.

Προσπαθήστε να βρείτε παρηγοριά κοντά σε πρόσωπα που μπορούν να σας καταλάβουν. Αυτοί είναι άνθρωποι που αγαπούν τα ζώα και συμμερίζονται το πάθος σας για αυτά. Μην ακούτε αυτούς που προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τον πόνο σας. Είναι προτιμότερο να τους αποφεύγετε για κάποιο χρονικό διάστημα. «Όσοι δεν είχαν ποτέ ζώο συντροφιάς είναι πιθανόν να επικρίνουν το γεγονός ότι πενθείτε ένα ζώο», εξηγεί ο καθηγητής Σάιφ.

Είναι εξίσου σημαντικό να αποδεχθείτε το γεγονός ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναβρείτε το ίδιο ζώο με αυτό που χάσατε. Αν πρόκειται να υιοθετήσετε ένα νέο γάτο ή σκύλο, μην το κάνετε με τη σκέψη ότι θα ξαναβρείτε στο πρόσωπο του νέου σας ζώου αυτό που χάθηκε. Να υιοθετήσετε και να αγαπάτε το νέο σας κατοικίδιο γι’ αυτό που είναι, για τον χαρακτήρα του και μην προσπαθείτε να κάνετε συγκρίσεις μεταξύ των δυο, του νέου και αυτού που χάθηκε.

Φροντίστε τον εαυτό σας

Όταν τα πράγματα είναι άσχημα στη ζωή μας, έχουμε την τάση να παραμελούμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι λάθος γιατί η ψυχική μας κατάσταση χειροτερεύει. Το πένθος αντιμετωπίζεται με το να γίνουμε πιο δραστήριοι. Ένα καλό γεύμα σε ένα εστιατόριο, μια εκδρομή, κάποια ψώνια μας κάνουν πιο αισιόδοξους για το παρόν και το μέλλον.

Τιμήστε τη μνήμη του ζώου σας

Βρέστε τρόπο να αποχαιρετίσετε τον αγαπημένο σας. Δεν μπορεί να υπάρξει κηδεία όπως με τους ανθρώπους, αλλά μπορείτε να προσκαλέσετε φίλους και συγγενείς στο σπίτι σας, να τον θυμηθείτε, να τον παινέσετε και να εκφράσετε τη λύπη σας. Ο καλύτερος τρόπος, όμως, συνίσταται στο να παραδεχτούμε ότι η παρουσία του στη ζωή μας μας έκανε καλυτέρους ανθρώπους.

Αντί να σκεφτόμαστε αυτά που δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε με τον αγαπημένο μας, είναι καλύτερα να θυμούμαστε αυτά που μας έχει προσφέρει και να φέρνουμε στο νου τις ευτυχισμένες στιγμές που ζήσαμε μαζί.