«Φέρ’ το!», το κόλπο με τη δεύτερη μπάλα

Μια καλή ιδέα για άσκηση του σκύλου σας μέσα στο σπίτι, ιδιαίτερα αν είναι μικρόσωμος, είναι να του ρίχνετε ένα μπαλάκι και αυτός να τρέχει με χαρά να σας το φέρνει. Η μέθοδος αυτή έχει πολλά πλεονεκτήματα: μένετε σπίτι σας, ο σκύλος ασκείται αλλά και παίζει και ευχαριστιέται, όπως και εσείς άλλωστε.

Ένας φίλος, που δεν διαφωνεί με αυτή την ιδέα, με πήρε τηλέφωνο για να μου πει το πρόβλημά του. Για μέρες τώρα προσπαθεί να εκπαιδεύσει το σκύλο του να του φέρνει το μπαλάκι, αυτός όμως τρέχει το παίρνει στο στόμα και τρυπώνει κάτω από την πολυθρόνα. Μια φορά που προσπάθησε να του το πάρει, το σκυλάκι αγρίεψε και παρ’ ολίγο να του δαγκώσει το χέρι. Ορίστε η απάντηση που του προτείνω, η οποία  ίσως να ενδιαφέρει και άλλους, που συναντούν παρόμοιες καταστάσεις:

Λοιπόν, φίλε μου, δεν θα μακρηγορήσω με αναλύσεις της συμπεριφοράς του σκύλου σου, ούτε θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί έγινε κτητικός και δεν σε σέβεται. Θα μπω αμέσως στο θέμα. Αυτό που θα χρειαστείς είναι δυο και όχι μια μπάλα. Ρίχνεις την πρώτη. Την αρπάζει με τα δόντια και κρύβεται κάτω από την πολυθρόνα. Εσύ τον αγνοείς και ρίχνεις αμέσως τη δεύτερη μπάλα. Ο σκύλος για μια στιγμή τα χάνει και ενώ εσύ συνεχίζεις να παίζεις με το δεύτερο μπαλάκι, αυτός μπαίνει σε δίλημμα. Να κρατήσει την πρώτη ή να ορμίσει να αρπάξει τη δεύτερη. Η πρώτη χάνει τη μοναδικότητά της, τη σημασία της. Η έννοια του αποκλειστικά δικού του εξασθενεί.

Κάποια στιγμή, ο σκύλος θα αφήσει την πρώτη μπάλα και θα αρπάξει τη δεύτερη. Τον επιβραβεύετε με ένα καλό λόγο, ένα χάδι ή μια λιχουδιά και συνεχίζετε το παιγνίδι με τις δυο μπάλες. Αυτή είναι η πρώτη φάση. Η δεύτερη φάση έγκειται στο να τον οδηγήσετε σιγά-σιγά να φέρνει την μπάλα σε σας και να την αφήνει στο χέρι σας. Θα χρειαστείτε κάποιο χρόνο φυσικά, αλλά θα το επιτύχετε. Αρκεί να ενθαρρύνετε οποιαδήποτε συμπεριφορά είναι πιο κοντά στο στόχο, που δεν είναι άλλος από το να σας την φέρνει την μπάλα πίσω με ενθουσιασμό.