Η αγάπη μεταμορφώνει!

Ο Χάρης όπως είναι σήμερα

Του  Πάνου Καφφέ, μέλους της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Ζωοφιλικών Σωματείων

«Τον Χάρη τον βρήκαμε με τη μητέρα μου το βράδυ της 13ης Αυγούστου του 2011 στον κεντρικό δρόμο λίγο πριν από τα Βαλιμίτικα Αιγίου. Τα φώτα του αυτοκινήτου έπεσαν πάνω σε κάτι, που βρισκόταν στην άκρη του δρόμου. Ήταν ένα πλάσμα, το οποίο όπως διακρίναμε μέσα στην νύχτα, έμοιαζε με σκυλί. Ήταν στην άθλια κατάσταση, που μπορείτε, να δείτε στις φωτογραφίες. Μ’ ένα φθαρμένο λουρί στο λαιμό του. Σταματήσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ο Χάρης όπως ήταν πριν από τη θεραπεία

Καταλάβαμε, ότι επρόκειτο για ένα σκυλί, που έπασχε από κάποιας μορφής ψώρα ή κάποια άλλη δερματοπάθεια. Προσπαθήσαμε να το πλησιάσουμε δελεάζοντάς το με κονσέρβα και ξηρά τροφή, που υπάρχει πάντοτε στο πορτ παγκάζ του αυτοκινήτου, μάταια όμως.

Ο Χάρης κρυβόταν μέσα σ’ ένα μεγάλο αυλάκι και κάτω από μια μεγάλη ράμπα, η οποία είναι δίπλα στον δρόμο και αποτελεί την είσοδο του σπιτιού, που υπάρχει εκεί.

 

Όσο τον πλησιάζαμε έφευγε μακριά και κινδύνευε να τον χτυπήσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα, οι οδηγοί των οποίων περνούσαν αδιάφορα, χωρίς να κόβουν καθόλου ταχύτητα.

Μετά από αρκετή ώρα προσπάθειας, του αφήσαμε αρκετή ξηρά τροφή και φύγαμε με σκοπό να προσπαθήσουμε πιο οργανωμένα να τον πιάσουμε την επόμενη ημέρα.

Ξανακάνοντας περισσότερα από 80 χιλιόμετρα πήγαινε - έλα καθώς το εξοχικό μας σπίτι είναι μεταξύ Διακοφτού και Καλαβρύτων πήγα για δεύτερη φορά να βρω το άρρωστο ζώο και αφού είχα πάρει πρώτα από τον Σύλλογο Προστασίας Αδέσποτων Ζώων Ακράτας «Τα Φιλαράκια» ένα μεγάλο κλουβί.

Πράγματι ο Χάρης ήταν κουρνιασμένος εκεί, μπροστά στην ράμπα του σπιτιού, στην αυλή του οποίου υπήρχαν δυο μεγάλα σκυλιά, τα οποία ευτυχώς δεν του γαύγιζαν και του έκαναν χαρές. Κάποιοι του είχαν βάλει φαγητό, εκτός από την ξηρά τροφή που του είχαμε αφήσει εμείς.

Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού με τους οποίους μίλησα την δεύτερη φορά που πήγα, μου είπαν ότι το σκυλί είχε μαζευτεί έξω από το σπίτι τους μερικές ημέρες πριν, κυνηγημένο από ανθρώπους, τους οποίους  επέπληξαν για την συμπεριφορά τους  προς το ζώο.

Οι ίδιοι προσπάθησαν να το πιάσουν αλλά δεν τα κατάφεραν και του έβαζαν φαγητό έξω από την πόρτα τους. Η προσπάθεια που κάναμε όλοι μαζί και αυτήν την φορά δεν ήταν επιτυχημένη, όπως και αυτή που έγινε την αμέσως επόμενη ήμερα, ανήμερα της Παναγίας.

Λόγω των ημερών δεν μπορούσαμε να βρούμε το φάρμακο Calmivet. Την Τρίτη 16 Αυγούστου 2011 μίλησα με την  βοηθό της κτηνιάτρου μου, η οποία πήγε επί τόπου και δίνοντας του τροφή με το ηρεμιστικό φάρμακο κατάφερε τον πιάσει.

Ο Χάρης μεταφέρθηκε στην αυλή ενός άλλου μικρού σπιτιού στο Διακοφτό, καθώς δεν ξέραμε από τι ακριβώς πάσχει. Στην περίπτωση που είχε σαρκοκοπτική ψώρα δεν έπρεπε να έρθει σε επαφή με τα άλλα μας σκυλιά και ιδιαίτερα με την Λάσι, το κόλεϊ που είχαμε.

Ο Χάρης τελικά έπασχε από δεμοδήκωση, η οποία είναι μορφή ψώρας που όμως δεν κολλάει σε άλλα σκυλιά. Βρέθηκαν όμως κατά περίεργο τρόπο και μερικοί σαρκόπτες (σαρκοκοπτική ψώρα) και γι’ αυτό ο Χάρης παρέμεινε αρχικά στο σπίτι αυτό, όπου ξεκίνησε την θεραπεία του.

 

Ο Χάρης έπασχε από βαριά μορφή δεμοδήκωσης και ενώ έγινε καλά, υποτροπίασε δύο φορές. Χρειάστηκε τρεις φορές πολύμηνη και πολυδάπανη θεραπεία, παραμονή σε κτηνιατρείο κ.τ.λ.

Συγκρίνοντας τις φωτογραφίες που δημοσιεύουμε μπορείτε να καταλάβετε την σοβαρότητα της ασθένειας και το πόσο χρειάστηκε να επιμείνουμε ώστε το ζώο να γιατρευτεί.

Εκείνο που δεν έχουμε καταφέρει ακόμη πλήρως μετά από ενάμιση σχεδόν χρόνο, αν και έχει γίνει μεγάλη πρόοδος και στο θέμα αυτό,  είναι να γιατρέψουμε πλήρως την ψυχή του έτσι ώστε να μας δείχνει εμπιστοσύνη.

Δυστυχώς εξακολουθεί να είναι σε αρκετό βαθμό ένα φοβικό σκυλί. Πως να μην είναι άλλωστε;

Ο λόγος που αποφάσισα να δημοσιοποιήσω την ιστορία του Χάρη, μετά από τόσο καιρό, είναι για να φανεί απλά και μόνο, πως τελικά ένα ζώο κυνηγημένο από τους ανθρώπους λόγω της άσχημης εμφάνισής του εξαιτίας κάποιας ασθένειας, μπορεί τελικά με την κατάλληλη περίθαλψη, να μεταμορφωθεί στην κυριολεξία.

Γιατί πρέπει να περισσέψει λίγη αγάπη από εμάς τους ανθρώπους και προς τα άλλα πλάσματα, μέσα σε αυτήν την εποχή της κοινωνικοοικονομικής κρίσης...

Γιατί το να κυνηγάς και να διώχνεις ένα ζώο, που είναι άρρωστο, και χρειάζεται την βοήθειά σου, είναι μια βάρβαρη πράξη.

Το ίδιο άσχημη είναι και η αδιαφορία, την οποία επιδεικνύει η Ελληνική Κοινωνία για δεκάδες ζητήματα. Άραγε θα λειτουργούσαμε τόσο αδιάφορα αν βλέπαμε έναν τόσο άρρωστο άνθρωπο;

Θεωρώ ότι ο Χάρης στάθηκε τυχερός. Αν και κυνηγημένος βρέθηκε τυχαία μπροστά από ένα σπίτι φιλόζωων ανθρώπων, που αρχικά τον προστάτεψαν, από εκείνους, οι οποίοι θέλουν να λέγονται άνθρωποι».

Πηγή: zoosos.gr