Τα δέκα συχνότερα λάθη στην εκπαίδευση

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΡΙΑ ΕΦΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Πολλοί παραπονιούνται ότι το σκυλί τους δεν είναι έξυπνο, δεν καταλαβαίνει τις εντολές και ότι είναι αδύνατον να εκπαιδευτεί. Μήπως, όμως, φταίμε και εμείς λιγάκι;

1. Βιαζόμαστε.

Συνήθως έχουμε μεγάλες προσδοκίες και ανυπομονησία για άμεσα αποτελέσματα. Όμως η εκπαίδευση είναι μια μακρόχρονη διαδικασία, η οποία απαιτεί επαναλήψεις και δεν έχει ποτέ τέλος. Απαιτεί υπομονή και συντήρηση.

2. Είμαστε ασυνεπείς.

Για να μπει σε πρόγραμμα ο σκύλος, θα πρέπει να τηρούνται πάντα -και από όλα τα μέλη της οικογένειας- οι κανόνες που θεσπίσαμε. Έτσι ο σκύλος θα αισθάνεται σιγουριά και ασφάλεια, έχοντας σταθερά δεδομένα για το τι επιτρέπεται και πότε. Οι σκύλοι αγαπούν τη ρουτίνα.

3. Εκνευριζόμαστε εύκολα και τον διορθώνουμε συνέχεια.

Στα πρώτα βήματα πρέπει να του δείξουμε ποιο είναι το ζητούμενο. Οι συμπεριφορές που επιβραβεύονται είναι αυτές που θα επαναληφθούν. Εμείς, αντίθετα, παραμελούμε τη βράβευση της καλής συμπεριφοράς και επικεντρωνόμαστε στο να μαλώσουμε τη λάθος. Ο σκύλος δεν ξέρει τι θέλουμε απ’ αυτόν.

4. Αγνοούμε τις ανεπιθύμητες συμπεριφορές, ελπίζοντας πως θα εξαφανιστούν με μαγικό τρόπο.

Ο σκύλος δεν θα σταματήσει από μόνος του να πηδάει, να μασουλάει δικά μας πράγματα, να μας δαγκώνει όταν παίζει ή να κλέβει. Για να αλλάξουν αυτά, πρέπει να επιλύσουμε ένα-ένα τα προβλήματα.

5. Φωνάζουμε τον σκύλο μας και, όταν έρχεται, τον «τιμωρούμε».

Τρέχει και παίζει ελεύθερος, τον φωνάζουμε, έρχεται και τον «τιμωρούμε» κάνοντας κάτι που δεν του αρέσει – για παράδειγμα, τον δένουμε και φεύγουμε. Τον καλούμε για να τον κάνουμε μπάνιο, να τον ψεκάσουμε με σιτρονέλα ή να τον μαλώσουμε για μια αταξία. Και μετά απορούμε γιατί είναι τόσο απρόθυμος να έρθει.

6. Επιβραβεύουμε τη λάθος συμπεριφορά.

Συχνά, μάλιστα, δεν καταλαβαίνουμε καν ότι το εκλαμβάνει σαν επιβράβευση όταν τον χαϊδεύουμε επειδή τρόμαξε ή του ανοίγουμε επειδή γαβγίζει ή τρέχουμε κοντά του επειδή κλαίει μόνος του. Ακόμα και το μάλωμα σε κάποιες περιπτώσεις είναι λάθος, γιατί η αρνητική προσοχή μπορεί για τον σκύλο να είναι προτιμότερη από την αδιαφορία, σημάδι, δηλαδή, ότι με αυτόν τον τρόπο του δίνουμε σημασία και ασχολούμαστε μαζί του.

7. Η βόλτα τελειώνει μόλις λερώσει.

Με το που τελειώσει με τις ανάγκες του, κάνουμε αναστροφή και σπίτι. Όμως το μόνο που καταφέρνουμε έτσι είναι να καθυστερεί να λερώσει, καθώς θα σημάνει γι’ αυτόν το τέλος της πολυπόθητης βόλτας. 

8. Τιμωρούμε τα «ατυχήματα».

Βάζουμε τη μύτη του στις ακαθαρσίες που έκανε μέσα στο σπίτι ή τον τρομάζουμε με μια εφημερίδα, γιατί έτσι ακούσαμε ότι πρέπει. Τελείως λάθος κίνηση. Αυτό θα τον μπερδέψει και θα νομίζει ότι δεν θέλουμε να λερώνει μπροστά μας ποτέ, ούτε καν στο σωστό μέρος. Ως αποτέλεσμα, θα περιμένει να μείνει μόνος για να λερώσει ή θα τρώει τις ακαθαρσίες του, για να μην τις ανακαλύψουμε. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημά μας δεν είναι ότι ανακουφίστηκε, αλλά το σημείο όπου έγινε. Επικεντρωνόμαστε λοιπόν στο σωστό μέρος και επιβραβεύουμε τις επιτυχίες.

9. Μαλώνουμε με καθυστέρηση – εκτός χρόνου.

Γυρνάμε σπίτι και ανακαλύπτουμε μια ζημιά, ένα «ατύχημα» λερώματος ή οτιδήποτε άλλο μη επιθυμητό και εκνευρισμένοι τον μαλώνουμε αυστηρά. Ο σκύλος δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει τη σύνδεση όταν έχει παρέλθει τόση ώρα. Απλώς μας θεωρεί ανισόρροπους, αφού, ενώ μας καλωσορίζει με χαρές, εμείς είμαστε αγριεμένοι. 

10. Δίνουμε τις εντολές φωνάζοντας.

Επειδή ο σκύλος δεν ανταποκρίνεται στα λεγόμενά μας, εκνευριζόμαστε και αρχίζουμε να του φωνάζουμε. Οι πιθανότητες να μάθει έτσι Ελληνικά είναι όσες κι εμείς να καταλάβουμε τα Κινεζικά επειδή κάποιος μας τα φωνάζει ξανά και ξανά. Έτσι, θα καταλήξει να μας φοβάται ή θα συνηθίσει να υπακούει τις εντολές μόνο στα φωναχτά, και μάλιστα επαναλαμβανόμενα.

«Σκύλος και γάτα»