Τα σκυλιά προστάτευαν και ζέσταιναν επί μέρες το πτώμα του Θανάση

 

Προσθήκη λεζάντας

Χθες το Αστυνομικό τμήμα Μεγάρων επικοινώνησε με την Μ.Κ.Ο. SAVE - Φιλοζωική Κίνηση Μεγάρων και ζήτησε τη συνδρομή τους ώστε να παραλάβουν περίπου 11 επιθετικά σκυλιά, τα οποία βρίσκονται στο σπίτι του ιδιοκτήτη τους ο οποίος σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις είχε πεθάνει στις 30 Δεκεμβρίου 2012.

Ο ηλικιωμένος άνδρας ζούσε ολομόναχος μαζί με τα σκυλιά του. Πέθανε και οι γείτονες το κατάλαβαν γιατί βρήκαν το αγαπημένο του σκυλί επίσης νεκρό σε διπλανό χωράφι. Υποψιάστηκαν πως κάτι δεν πάει καλά γιατί αν ο άνθρωπος ζούσε θα είχε φροντίσει τουλάχιστον να το θάψει, αφού όλους τους συντρόφους του τους φρόντιζε πολύ και μάλιστα αυτό κοιμόταν τα βράδια μέσα στο σπίτι.

Εθελοντές της Μ.Κ.Ο. SAVE - Φιλοζωική Κίνηση Μεγάρων πήγαν χθες στο σπίτι για να πιάσουν τα σκυλιά που είχαν αγριέψει, ώστε η Αστυνομία να παραλάβει το πτώμα του άνδρα.

Η περιγραφή του τι αντίκρισαν οι δύο φιλόζωοι (όχι κάποια αρμόδια υπηρεσία Δηλαδή ο Δήμος Μεγαρέων), που έσπευσαν να βοηθήσουν, ανήκει σε εθελοντή του προαναφερόμενου σωματείου. Είναι το χρονικό του δράματος. Την παραθέτουμε αυτούσια γιατί αξίζει να αντιληφθείτε με τι καταστάσεις έρχονται αντιμέτωποι εκείνοι οι οποίοι νοιάζονται για τα ζώα στη χώρας μας.

Τα σκυλιά παρέμεναν δίπλα από το πτώμα του

«Μετά από μία ώρα διαρκών τηλεφωνικών επικοινωνιών για να βρω επαγγελματία για να ναρκώσει τα ζώα, μίλησα με τον … ο οποίος μου είπε ότι μπορεί μόνο αύριο το πρωί. Συνάντησα το περιπολικό στις 10.30 περίπου και με πήγαν να δω τα ζώα για να εκτιμήσω τι περίπου θα χρειαστούμε.

Ο … φόρτωσε τα κλουβιά και αφού μαζέψαμε από τον … (κτηνίατρος) όλο τον εξοπλισμό …(λίστα εξοπλισμού) φτάσαμε στην πύλη όπου 4-5 σκυλιά εξαγριωμένα μας έδειχναν τα δόντια τους, γαύγιζαν, αλλά ταυτόχρονα κούναγαν την ουρά τους. Το τρίχωμα τους ήταν σε σχετικά καλή κατάσταση αλλά οι μέρες ασιτίας είχαν αρχίσει να φαίνονται στα πλευρά τους.

Αποφασίσαμε να μπούμε μέσα με τον πνίχτη. 

Σημαδέψαμε το πιο άγριο αρσενικό που μας όρμησε και το πιάσαμε. Αμέσως τα υπόλοιπα σκόρπισαν άλλα υπήρχαν κάποια σκυλιά τα οποία δεν κινήθηκαν και παρέμεναν πάνω από το πτώμα το οποίο βρισκόταν σε έναν εξωτερικό προθάλαμο του σπιτιού 15 μέτρα πιο κάτω.

Στην θέα του πτώματος λιγοψυχήσαμε αν και δεν βλέπαμε το πρόσωπο και θέλαμε να φύγουμε. Οι αστυνομικοί μας είπαν ότι δεν μπορούν να πάρουν τον άνθρωπο αν δεν παίρναμε εμείς  τα σκυλιά και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε.

Ο κόσμος απ’ έξω τα στρεσάριζε περισσότερο και μας γρύλισαν. Κάποια σκυλιά βγήκαν έξω από μια τρύπα στην περίφραξη και εμείς έπρεπε να προχωρήσουμε πιο μέσα. Η μυρωδιά ήταν αφόρητη και ήθελα να κάνω εμετό. Σκεπάσαμε την μύτη μας και προχωρήσαμε.

Πιάσαμε άλλο ένα και το μεταφέραμε έξω. Πλησιάζοντας είδα το πρόσωπο του. Μελανιασμένο και φρικτά παραμορφωμένο, έτρεχε αίμα από την μύτη του. Κάτι έσπασε μέσα μου και δεν με ένοιαζε τίποτα πια.

Προσπαθήσαμε να πιάσουμε ένα άγριο αρσενικό που μας απειλούσε και όταν το παγιδεύσαμε ένα άλλο κυρίαρχο αρσενικό του όρμησε. Ξεκίνησαν να δαγκώνονται άγρια.

Ο …. (εθελοντής) που κρατούσε τον πνίχτη προσπαθούσε να το αποδεσμεύσει αλλά δεν μπορούσε τόσο στενά που τσακωνόντουσαν. Γέμισαν και τα δύο αίματα.

Πιάσαμε άλλο ένα θηλυκό και ρίξαμε γύρω - γύρω τροφές με αναισθητικό για να τα ψιλοζαλίσουμε αν και δεν πιστεύαμε ότι θα μπορούσαμε να καταφέρουμε κάτι.

Τα ζώα ήταν σε τέτοια υπερδιέγερση που δεν θα τα έπιανε τίποτα. Είδα ένα άσπρο σκυλί να στέκεται πάνω από το πτώμα και να μας κοιτάζει. Το ξέραμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να κουνηθεί από εκεί.

Έπρεπε να πάμε πάνω από το πτώμα και να το στριμώξουμε στην γωνία. Δεν άντεξα. Ξέσπασα σε κλάματα. Για μένα που ήμουν εκεί, για το ζώο που προτιμούσε να μείνει εκεί και να μας απειλεί, για τον άνθρωπο που έβλεπα νεκρό. Δεν μπόρεσα να συνεχίσω.

Ο …. με κοίταξε και τον είδα να κολλάει. Οι αστυνομικοί μας ενθάρρυναν. Ο ένας αποφάσισε να μπει μέσα παρόλο που φοβόταν το σκυλί και τον βοήθησε. Είδα τον …. να καταρρέει.

Όχι στο σώμα του, το είδα στο βλέμμα του. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοια φρίκη. Αποφασίσαμε να βγούμε έξω για να ξαναμαζευτούν τα σκυλιά. Ένα ένα έμπαινε από την τρύπα και ξάπλωνε πάνω στο αφεντικό του.

Όλη η λατρεία που νιώθουμε για αυτά τα πλάσματα ήταν εκεί. Ξαναμπήκαμε μέσα αλλά δεν πλησιάσαμε ξανά το πτώμα. Πιάσαμε άλλα τρία, όσο περιμέναμε για την νεκροφόρα και το Φωτογραφικό της αστυνομίας. Στο σύνολο έξι.

Τα υπόλοιπα είχαν σκορπίσει για τα καλά δεν πλησίαζαν. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Μιλήσαμε με τους αστυνομικούς και τους γείτονες. Μας είπαν ότι φρόντιζε παρά πολύ τα σκυλιά του και ήταν η μοναδική του οικογένεια.

Ένας γείτονας του μας είπε ότι κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει από ένα νεκρό σκυλί που βρισκόταν στον γειτονικό χωράφι. Μας είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην το έθαβε, όπως τα έθαβε όλα στον κήπο του, και ήταν το αγαπημένο του το οποίο το κοίμιζε μέσα στο σπίτι μαζί με ένα άλλο.

Το σκυλί το είδε νεκρό την Κυριακή 30 Δεκεμβρίου και μάλλον τότε πέθανε και ο άνθρωπος. Ο γείτονας είπε ότι ή έπαθε έμφραγμα που είδε το σκυλί νεκρό ή το σκυλί πέθανε αφού πέθανε ο άνθρωπος.

Συγκλονίστηκα. Ζήτησα από κάποιον να το βγάλει φωτογραφία για να σας το δείξω. Του το χρωστάμε.

Όταν ήρθε η νεκροφόρα πήραν τον άνθρωπο, μας είπαν ότι υπάρχει και άλλο σκυλί μέσα στο σπίτι. Μπήκα μέσα για να το πιάσω. Ήταν φοβισμένο, έτρεμε και κοιτούσε με απορία.

Του πέρασα το φίμωτρο και περίμενα κάποιον για να τον βγάλουμε. Εκεί ένιωσα την πιο συγκλονιστική εμπειρία από την ώρα που φτάσαμε. Ήμουν μέσα στον χώρο του.

Κοίταξα γύρω μου και έβλεπα τα προσωπικά του αντικείμενα. Μια επιστολή από τράπεζα με το όνομα του. Β. Αθανάσιος... Δίπλα από τον εκτυπωτή του ένα πάκο με σελίδες Α4.

Η πάνω - πάνω έγραφε σε διάφορες γραμματοσειρές «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία». Δεν έψαξα πιο κάτω. Ήρθε μέσα και ο «…….» (εθελοντής) για να βγάλουμε το σκυλάκι έξω. Έμεινε και αυτός και χάζευε. Σοκαρίστηκε όπως και εγώ.

Μου έδειξε μια φωτογραφία παλιά με 4 σκυλάκια. Ήθελα να την πάρω. Ο αστυνομικός δεν με άφησε. Τον παρακάλεσα. Μου την έβγαλε φωτογραφία από το κινητό του οπότε θα την λάβετε και μην απορήσετε τι είναι.

Παντού γύρω ήταν γεμάτο ταψιά με βρωμισμένο φαγητό. Ετοιμαζόταν να ταΐσει ίσως. Όλα τα φώτα ήταν ανοικτά. Μάλλον ήταν βράδυ. Βγαίνοντας είδαμε δύο καταψύκτες γεμάτους με κρέατα.

Ο άνθρωπος αυτός, εκείνο το παραμορφωμένο πτώμα ήταν ο κ. Θανάσης. Φιλόζωος. Μπορεί να μην είχε οικογένεια αλλά σας γράφω όλα αυτά για να το πείτε σε όλους ότι πέθανε ένας φιλόζωος άνθρωπος.

Μπορεί να μην έχει οικογένεια για να τον κλάψει αλλά κάποιοι από εμάς ας πουν ένα «καλό ταξίδι» στον κύριο Θανάση. Σταθήκαμε έξω για λίγη ηρεμία. Οι αστυνομικοί μας είπαν ότι είχαν έρθει και χτες αλλά δεν είδαν τίποτα γιατί όλα τα σκυλιά κάθονταν πάνω του και τον είχαν σκεπάσει.

Τους έκανε εντύπωση που δεν είχαν πειράξει το σώμα του. Απλά το προστάτευαν. Προσπαθούσαν να το ζεστάνουν; Ποιος ξέρει. Σίγουρα όμως θρηνούσαν και αυτό σήμερα ήταν αρκετό για μένα.  Ένα σκυλί ακόμα τριγύριζε το φορτηγό.

Σκαρφάλωσε μόνο του. Τρέξαμε στην καρότσα αλλά δεν προσπάθησε να φύγει. Έκλαιγε για να μπει στο κλουβί μαζί με τα άλλα. Ο «……» τον χάιδεψε και του άνοιξε να μπει.

Τα μεταφέραμε στο …. (τοποθεσία, σπίτι εθελοντή μας) και τα τακτοποιήσαμε. Τελειώσαμε στις 3:30. Ξάπλωσαν αμέσως και έφαγαν με όρεξη. Πείτε μου πότε πρέπει να μεταφερθούν σε γιατρό για στείρωση, εξετάσεις κλπ και σε ποιον.

Έφυγα από εκεί με βαριά καρδιά. Ήθελα να τα αγκαλιάσω ένα - ένα και να τους πω να μην φοβούνται. Κοίταζαν σαν χαμένα.  Αλλά πάνω από όλα θα ήθελα να πάω στην κηδεία του κ. Θανάση και να του πω ότι χάρηκα που τον γνώρισα και ότι τα ζώα του είναι ασφαλή. Σας έχω εμπιστοσύνη ότι θα τους βρείτε τα καλύτερα σπίτια. Για την ψυχή του κ. Θανάση.

Δεν μπορώ να σας εξηγήσω τι είδους εμπειρία ήταν αυτή που ζήσαμε σήμερα εκεί. Τρόμος, φόβος, απειλή από τα ζώα, όλοι περίμεναν να τελειώσουμε και εμείς δεν ξέραμε καν αν μπορούσαμε.

Η θέα του κ. Θανάση αβάσταχτη. Προσπαθούσα να μην κοιτάζω αλλά η μυρωδιά με έφτανε και ήξερα ότι ήταν εκεί. Έπρεπε να δουλέψουμε στα 3 μέτρα μακριά του. Σίγουρα φύγαμε διαφορετικοί και οι δυο μας.

Στον δρόμο για το σπίτι σκεφτόμουν τα τρία ζώα που έμειναν πίσω και μας κοίταζαν από μακριά. Θα βρουν το φαγητό που τους αφήσαμε αλλά όχι το αφεντικό τους και τους φίλους τους. Θα πάμε πάλι αύριο για να τα πιάσουμε. Πόσο μόνα θα νιώθουν απόψε.

Μην ξεχάσετε να ευχαριστήσετε τα παιδιά της αστυνομίας Αστυφύλακας Κώστας Δημήτρης και Ειδικός Φρουρός Μπούρδος Νίκος. Μας ενθάρρυναν, έτρεξαν μαζί μας και μας βοήθησαν παρά πολύ. Δεν θα τα είχαμε καταφέρει χωρίς αυτούς.

Θα τα πούμε αύριο. Σήμερα τελείωσε η μέρα νωρίς».

Zoosos.gr