Κτητικός, δαγκώνει τα χέρια και αρνείται τη βόλτα

Πρόβλημα: Καλησπέρα! Ήθελα καταρχάς να σας ευχαριστήσω για όλες αυτές τις συμβουλές που δίνετε και να μου δώσετε και εμένα κάποιες. Έχω ένα ημίαιμο spitz, 8 μηνών περίπου. Είναι γενικά πολύ παράξενος χαρακτήρας γιατί εκεί που τον έχω 5 μήνες του φέρομαι τελεία, έχει τα πάντα και ΦΥΣΙΚΑ δεν έχει φάει καθόλου ξύλο, παρά μόνο όταν κάνει πολύ άσχημα πράγματα, όπως ας πούμε να μας δαγκώσει, τρώει μια φάπα στον ποπό....αυτό....παρόλα αυτά δεν μας εμπιστεύεται πλήρως. Μαθαίνει απίστευτα γρήγορα αλλά έχουμε σοβαρό θέμα με  τα δικά του πράγματα. Όταν για παράδειγμα θα του δώσουμε κάποιο παιχνιδάκι η κάποιο ψεύτικο κόκαλο να μασουλήσει, μετά δεν μπορούμε καν να πλησιάσουμε το μέρος στο όποιο το έχει. Μας επιτίθεται και τρελαίνεται πολύ άσχημα, δείχνει τα δόντια και γρυλίζει και γαυγίζει με αποτέλεσμα όχι τόσο εμένα αλλά τη μητέρα μου και την ξαδέρφη μου να τις τρομοκρατεί.

Προχθές δάγκωσε την μητέρα ευτυχώς ελαφρά στο χέρι γιατί απλά πέρασε από το σημείο που τον είχε αφήσει και ήταν ξαπλωμένος. Τι θα μπορούσα να κάνω για να μην το κάνει αυτό και ποιος ο λόγος που γίνεται; Ξέρω ότι όλα τα ζώα από τη φύση τους είναι έτσι, αλλά έχω προσπαθήσει και να τον μαλώσω αλλά και να τον προσεγγίσω με κάποια λιχουδιά ή γλυκά  αλλά έχει τον νου του συνέχεια εκεί. Επίσης, συγγνώμη αν σας κουράζω, αλλά θα ήθελα να μου πείτε και πως μπορώ να του βάζω το λουρί για τη βόλτα γιατί μόλις ανοίξω το ντουλαπάκι που το έχουμε, πριν καν το δει, εξαφανίζεται ή ξαπλώνει και κάνει πως κοιμάται. Όποτε τον πιάνω εκεί που δεν το περιμένει και ήσυχα του το βάζω, αλλά, όταν το φορεί κοκαλώνει και μένει στο σημείο που τον άφησα για πολλή ώρα χωρίς καν να κουνηθεί. Κουνάει μόνο τα μάτια του  και κατεβάζει τα αφτάκια. Αμέσως μόλις βλέπει και τον οδηγό πάει ξαπλώνει κάτω και το παίζει ότι δεν είναι καλά και θέλει να κοιμηθεί ή κρύβεται. Θελω να εξοικειωθεί με το λουρί και με τη βόλτα γιατί ενώ τρελαίνεται με τη βόλτα σιχαίνεται το λουρί. Αυτά τα ολίγα. Σας ευχαριστώ από τώρα για τον χρόνο που θα διαθέσετε και συγγνώμη για ολόκληρο το κείμενο.

Απάντηση: Συνοψίζοντας, το σκυλάκι σας παρουσιάζει δυο σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς: Το ένα είναι η κτητικότητα σε συνδυασμό με επιθετικότητα. Το δεύτερο είναι η απόλυτη άρνησή του να πάει βόλτα με το λουρί. Δυστυχώς για σας, κυρία μου, αυτά τα δυο είναι η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχει και ένα τρίτο πιο σοβαρό πρόβλημα. Το σκυλάκι σας είναι συγχυσμένο και φοβισμένο και, το πιο σημαντικό, δεν σας θεωρεί και δεν σας αποδέχεται ως αρχηγούς της οικογένειας. Από τη στιγμή που αποφασίζει να μην φορέσει το λουρί και γίνεται το δικό του, από τη στιγμή που αποφασίζει ότι τα παιγνίδια είναι δικά του και κανένας άνθρωπος του σπιτιού δεν έχει το δικαίωμα να τα αγγίξει, έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σε ψηλότερο σημείο της ιεραρχίας από εσάς τους ανθρώπους του. Συμπέρασμα πρώτο και κύριο: πρέπει να γίνετε οι αρχηγοί της οικογένειας.

Ο αρχηγός δεν δίνει φάπες. Οι φάπες το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τον φοβίσουν και να τον κάνουν να μην σας έχει εμπιστοσύνη. Ο αρχηγός είναι αυτός που φροντίζει και περιποιείται το σκυλάκι του, που παίζει μαζί του και το παίρνει βόλτα. Ο αρχηγός θέτει τους κανόνες συμβίωσης στο σπίτι και τους εφαρμόζει πιστά. Η ύπαρξη και εφαρμογή κανόνων κάνει το σκυλάκι να αισθάνεται πιο σίγουρο και ήρεμο και φιλικό. Εσείς καθορίζετε πότε και πόσο θα φάει. Του δίνετε 15-20 λεπτά και αν δεν τελειώσει την τροφή του, απομακρύνετε την κούπα μέχρι το επόμενο προγραμματισμένο γεύμα. Ο αρχηγός εκπαιδεύει το σκυλάκι του να υπακούει σε ορισμένες εντολές όπως «έλα», «κάτσε» κλπ. Η βόλτα με το λουρί είναι μια πολύ σημαντική άσκηση για την εμπέδωση της σχέσης του σκύλου με τον αρχηγό της οικογένειας. Ο σκύλος ακολουθεί τον αρχηγό όπου αυτός αποφασίσει να πάει.

Ο σκύλος δεν έχει παιγνίδια. Τα παιγνίδια ανήκουν στον αρχηγό, ο οποίος τα δίνει και τα παίρνει όποτε θέλει. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόσετε και εσείς εδώ και τώρα. Στη αρχή τα μαζεύετε όταν δεν σας βλέπει, μετά τα παίρνετε όταν σας βλέπει αλλά δεν μπορεί να σας δαγκώσει. Άλλες φορές του ρίχνετε ένα κομματάκι τροφή για να του αποσπάσετε την προσοχή και τότε εξαφανίζετε το παιγνίδι. Αυτό πρέπει να γίνεται συστηματικά χωρίς να θυμώνετε ή να δείχνετε σημάδια φόβου, μέχρις ότου εκεί μπροστά του να μπορείτε να παίρνετε το παιγνίδι χωρίς να σας αγριεύει.

Για το πρόβλημα του λουριού εισηγούμαι δυο ασκήσεις στην αρχή. Στη μια, φωνάζετε του σκύλου «έλα» και, όταν αυτός έλθει κοντά σας, του δίνετε μια λιχουδιά, ένα χάδι και του λέτε ένα μπράβο. Η άλλη άσκηση οδηγεί στην σταδιακή αλλαγή της αρνητικής του στάσης απέναντι στο λουρί. Αρχίζετε με ένα μικρό λουρί. Του το δείχνετε και μετά του δίνετε μια λιχουδιά. Μετά του το βάζετε και πάλιν του δίνετε λιχουδιά. Με την επανάληψη θα συνδέσει το λουρί με την ευχάριστη γεύση και θα αρχίσει να μεταβάλλεται η αρνητική του στάση απέναντι στο λουρί. Στη συνέχεια, ενώ έχει το λουρί στο λαιμό, τον φωνάζετε να έρθει κοντά σας και του δίνετε μια λιχουδιά. Προχωρείτε σταδιακά και συστηματικά και πολύ σύντομα θα βρεθείτε στον δρόμο για βόλτα. Μετά τις πρώτες βόλτες, θα τον κάνετε να λατρεύει το λουρί αντί να το απεχθάνεται όπως τώρα.

Θέλει δουλειά και υπομονή και τη σωστή μεταχείριση εκ μέρους σας. Τα καλά αποτελέσματα θα έρθουν γρήγορα γιατί το σκυλάκι σας είναι έξυπνο και κουτάβι.

Καλή επιτυχία!